Rozdział 17

Weszłam do domu,a w środku panował wielki bajzel.Złapałam się za głowę i zaczęłam sprzątać ten burdel.Wszędzie były porozwalane poduszki ,spodnie oraz jedzenie.Przemieniłam się i praca szła mi dwa razy szybciej.Po skończeniu usiadłam na kanapie i zaczęłam czytać jakąś książkę.Dochodziła godzina 16 więc zaczęłam robić obiad. Wyjęłam potrzebne składniki i zaczełam gotować obiad.

Rozłożyłam talerze na stole i czekałam na chłopców.Po około 10 min przyszli do domu widać,że byli wykończeni.Do kuchni wszedł Niall.Gdy zobaczył jedzenie to podbiegł do mnie i przytulił.

-Wiesz,że jeszcze bardziej cię kocham -ja poklepałam go po plecach .

-Niall zaraz wystygnie-powiediałam

- Nigdy na to nie pozwole- pobiegł do stołu i zaczął sobie nakładać.

-Chłopaki!-wrzasnęłam -Obiad!!

Po paru sekundach wszyscy siedzieli przy stole i wychwalali moje danie

-Słuchajcie muszę wam to powiedzieć,bo za długo was trzymam w niejasności.-każdy spojrzał na mnie z wyraźnym zaciekawieniem.

-Moja matka wyrzuciła mnie z domu w wieku 16 lat,bo już nie sprawowała nade mną opieki.Byłam przez nią często bita,parę razy nawet zostałam zgwałcona przez jej brata-czułam jak łzy wpływają mi do oczu.

-Popadłam w anoreksję,z której jakimś cudem wyszłam,w szkole musiałam udawać niewidomą by ludzie nic nie podejrzewali i mimo,że moja matka mnie urodziła to wypierała się mnie  dla niej ja nie istniałam.-Łzy płynęły ciurkiem z moich oczu,aż nagle pojawiła się przede mną tylko ciemność.Taj jakby śmierć wzięła mnie w swoje ramiona.

*****

Wiem,że nudny ,ale nie mam pomysłów,obicuje ,że w następnym rozdziale Rose dowie  się kto jest jej bratem